www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Joan Wingfield

Jo wyszla z dormitorium i automatycznie skierowała się do siostry.
- Hej, cud, że nie ma na tym pleśni - powiedziała z nikłym uśmiechem, po czym usiadła na jednym z foteli.

Lynn Wingfield

- Bardzo dziękuję za uznanie moich umiejętności... gotowania przy użyciu magii. - powiedziała z lekką dozą sarkazmu, siadając na podłokietniku fotela siostry. - Jo, jestem pewna, że gdybyś zajrzała do środka, odkryłabyś, że są już owłosione.
Uśmiechnęła się i pogłaskała siostrę po głowie, mówiąc z przesadną troską:
- I jak, lepiej się czujesz?

Jason Scott Lee

- Owłosione ? Nie sądzę laleczko. Bym zauważył - powiedział Jason

Joan Wingfield

- Jak się poczuję wysatrczająco dobrze, to cię strzelę - powiedziała przewracając oczami - teraz nie chce mi się wstawać czy nawet podnosić ręki. Ale jak jesteś tak uzdolniona magicznie, to możesz machnąć różdżką po coś innego i świeżego do jedzenia. Ale laleczka... ładnie powiedziane, nie Lynnie? Tak w ogóle to chyba jeszcze cię nie znam, nie? Jo, jestem, miło mi.

Lynn Wingfield

- Sprytnie się zwinęło w kłębek, żebyś nie poczuł. - powiedziała z poważną miną, po czym przez zaciśnięte zęby dodała. - I nie mów do mnie 'laleczko'.
Wbiła paznokcie w fotel i porozumiewawczo spojrzała na Joan. Po doliczeniu w myślach do 10 wyciągnęła ze stałego miejsca pobytu różdżkę i lekkim ruchem nadgarstka wyczarowała na stole gofry z bitą śmietaną.
- Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, tak smakuje bowiem ciało moje.

Jason Scott Lee

Ok. Już nie będę tak mówił...laleczko - zaśmiał się chłopak

Lynn Wingfield

- Jedyna laleczka, jaką tu widzę, to ty. - powiedziała drwiącym tonem. - A w ogóle, jestem Wingfield, Lynn Wingfield. A to moja siostra Joan, która przedstawiała ci się przed chwilą, ale chyba nie dosłyszałeś jej osłabionego głosu.

Jason Scott Lee

- Hmm nie pytałem was jak macie na imię, więc nie musiałyście mi się przedstawiać...a z tego też wynika że nie muszę wyjawiać wam mojego imienia - wzruszył ramionami ślizgon opierając się o oparcie fotela na którym siedział

Lynn Wingfield

- Nigdy nie czekam, aż ktoś zada mi pytanie, wolę być do przodu z odpowiedzią. - powiedziała, wyciągając z kieszeni pilniczek i piłując paznokcie. - A skoro uważasz, że nie muszę znać twojego imienia do kontynuowania poprawnej konwersacji, sama ci jakieś nadam. Na przykład Pusia? Podoba ci się Pusia?

Mimo wszystko uśmiechnęła się do chłopaka.

Jason Scott Lee

- Pusia? Skąd wiedziałaś, że tak się nazywam? Chyba jesteśmy dla siebie stworzeni - mówiąc to klęknął ostentacyjnie przed Lynn i powiedział - Czy zgodzisz się wyjść za mnie, piękna laluniu?

Lynn Wingfield

- Hmmm... - wsadziła klęczącemu chłopakowi palec w rozpięty kołnierz i odchyliła koszulę, zaglądając do środka. - No nie wiem, nie wiem. Może być ciężko.

Jason Scott Lee

- A dlaczego ? Nie dość jestem napakowany? - zapytał

Joan Wingfield

- Napakowanie napakowaniem, to była taka drobna aluzja mająca oznaczać, że bez cycków, nie masz szans - powiedziała Jo, z uśmieszkiem i pokręciła głową - ale powodzenia życzę, magia wiele potrafi.

Lynn Wingfield

- Ah, Joan najdroższa! - wygłosiła teatralnym tonem. - Czytasz mi w myślach, czy to ten twin factor?
Po czym spojrzała na chłopaka i pokazała mu język.

Jason Scott Lee

- Łoo Bosh. Cycków to ja nie chcę mieć. - zaśmiał się. Usiadł z powrotem na fotelu i zamknął oczy.