www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Koko Malacana

-I dobrze.-powiedziała.-A co się działo z tobą?Dawno cię nie widziałam-dodała patrząc na kota.

Joan Wingfield

- A pałętałam się tu i tam - odpowiedziała ziewając. - Wiesz, nauka i tak dalej.
Potarła powieki i podniosła się na łokciach.
- Notabene, co tu takie pustki? Nie żebym narzekała, na tą ciszę i spokój, ale... i tak jest tu aż za pusto.

Koko Malacana

-Też się zastanawiam-odpowiedziała.-Pewnie niikomu nie chce się wracać do szkoły,po tamtym roku...Chociaż...Tak.Napewno.-kot zaskrzeczał groźnie patrząc na Koko.-Boje się tego kota!

Joan Wingfield

(...koty nie skrzeczą Razz

).
- Słusznie - powiedziała lekkim tonem, drapią Melka po brodzie. - Ale był ktoś kogo nie zagryzł z tej szkoły. Leto albo Esai badajże, nie jestem pewna... Właśnie, wiesz, gdzie mogą być? Wyskoczyłabym na piwo, ale we dwie będzie nudno...

Koko Malacana

-Raczej nie.-mrukęła wyraźnie znudzona.-Możemy powywalać książki przez okno.-zażartowała

Joan Wingfield

Joan spojrzała na nią znaczącym wzrokiem i westchnęła.
- To ja już wolę się nudzić w barze - stwierdziła po chwili. - Idźmy gdzieś.

(Jezu, poważnie, idźmy gdzieś Razz

Nudzę się

)

Koko Malacana

-Jak chcesz.-powiedziała i wstała z kanapy.Zebrały się i wyszły z pokoju wspólnego.

Jason Scott Lee

Jason wszedł do PW.
Rozejrzał się dookoła.
- Nic się nie zmieniło od czasu mojej nieobecności - powiedział do siebie.
Biorąc pod uwagę fakt, że nikogo nie było, mógł usiąść na swojej ulubionej kanapie.
Założył ręce za głowę i patrzył w kominek.
Nagle do PW wbiegł/a...

Arwen

Wbiegła Arwen. Spojrzał na chłopaka i po prostu zaklęła.
-Oum... Hej, Arwen jestem- mruknęła po kilku sekundach.

Koko Malacana

Koko zeszła po schodach z dormitorium dziewcząt w piżamie, która miała postać bardzo krótkiej koszuli nocnej w śmieszne wężyki i kapcie z króliczkiem.
Podreptała do półki z książkami, wyciągnęła z niej pierwszą lepszą książkę, podeszła do kanapy przed kominkiem, po czym się na nią rzuciła.
Rozłożyła książkę i zaczęła czytać, lecz po chwili ją zamknęła.
Dopiero co się obudziła, więc myliły jej się literki.
Arwen i Eddie zapewne już pojechali do Londynu...- pomyślała.

Claire Everett

Zaspana, zła i nieszczęśliwa. Z czego dwa spowodowane były pierwszym. W tych właśnie słowach można by opisać nastrój, jaki owładnął Claire. No dobrze, może nie powinna czytać do trzeciej nad ranem. Wszystko było cudowne, ciepłe łóżeczko, sobota... To co piękne nigdy nie trwa wiecznie, więc jak na złość, tuż pod oknem dormitorium, idealną ciszę postanowił przerwać jakże miły, rozświergotany ptaszek. Ślizgonka z początku ignorowała irytujący śpiew stworzonka. Będąc o włos od chęci mordu na niewinnym dziobatym przyjacielu wywlokła się z ciepłego posłania. Nieprzytomnie ubrała się w pierwsze z brzegu jeansy i ciepły, zielony sweter, przeczesała starannie długie włosy, a następnie zeszła do Pokoju Wspólnego. Niemalże zabijając się na schodach, doczłapała się do wyjścia. Zerknęła kątem oka na ogólny zarys pomieszczenia i adorując jego wystrój udała się w stronę Wielkiej Sali, z której dochodził kuszący zapach śniadania.

Joan Wingfield

Joan weszła do Pokoju wspólnego drżąc z zimna. Klnąc zrzuciła z siebie pelerynę lekko przyprószoną śniegiem, natychmiast znalazła się jak najbliżej kominka chowając ręce do kieszeni i machnięciem głowy odgarniając grzywkę z oczu. Po chwili usłyszała kilka podniesionych głosów dobiegających sprzed wejścia i gdy się odwróciła zobaczyła...

Arwen

Ar, która akurat weszła. Spojrzała na dziewczynę.
-Cześć- mruknęła i uwaliła się na fotelu.- Arwen jestem...