www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Lynn Wingfield

Spojrzała na Fumi z powątpiewaniem w oczach.
- Jak chcesz podać Sandrine veritaserum? Teraz będzie nas o wszystko podejrzewała. - zastanowiła się, a na jej twarz wstąpił psychiczny uśmiech. - Chyba, że użyjemy siły. Powinnam mieć trochę sznura w kufrze...

Fumiko Kanesaka

-Tak samo jak Esai'owi antidotum - pokazała Lynn język - Jeśli zaś chodzi o to moje "domowej roboty" veritaserum, to nie dziwcie się tak. Zaczęłam je robić jak byłam ostatnio w domu. Teraz jest jż gotowe. Zresztą nudziło mi się - wzruszyła ramionami

Joan Wingfield

Joan zmarszczyła brwi.
- Wszystko ładnie, pięknie, ale podanie veritaserum jest nielegalne... Nie żeby eliksir miłosny był, ale jak wyciągniemy z niej to w ten sposób to cóż... nam też się oberwie. Nie chcę tak ryzykować...
Spojrzała w kominek pocierając skroń.
- Fumi, jednak zrobię tą odtrutkę - stwierdziła, wstając z fotela - nienawidzę pracować w sypialni, zamiast w laboratorium... kolejny plus domu... Ech, niedługo wrócę.
Mówiąc to wstała i wyszła z PW.

Fumiko Kanesaka

Fumiko wpadła do PW. Jak zwykle kręciło się tam kilka osób, ale nie zwróciła na to uwagi. Liczyło się tylko to, że jakiś dzieciak zajmował jej kanapę.
-Zjeżdżaj, mały - warknęła do chłopca, a ten posłusznie zszedł jej z drogi. Ruda była wściekła. Rozważałanawet czy nie wypić trochę eliksiry na uspokojenie, ale stwierdzila, że jest zbyt leniwa, by iść po niego do dormitorium. Rozłożyła sie więc przed kominkiem gotowa walczyć z każdą napotkaną osobą. Po chwili...

Joan Wingfield

...podeszła do niej Joan.
- Co jest słonko? - zapytała siadają w swoim ulubionym fotelu, stojącym najbliżej kominka i przerzuciła przez poręcz nogi.
- Jeśli cię to pocieszy... mam eliksir - powiedziała, bawiąc się fiolką.

Fumiko Kanesaka

Dziewczyna otworzyła lekko oczy, które były uprzednio zamknięte i nieprzytomnym wzrokiem zaczęła szukać źródła głosu. Wtedy zauważyła Joan, która machała zachęcająco buteleczką.
-Daaaaj - wychrypiała wyciągając ręce.
Jo udawała, że tego nie słyszy, więc Fumiko spróbowała inaczej:
-Jo, kochanie ty moje...-zero reakcji - Joan Wingfield, do jasnej cholery! Jak mi tego nie dasz w tej chwili, to uduszę cię własnymi rękami, albo zrobię z tobą coś o wiele gorszego - podniosła głos unosząc się na łokciach.

Joan Wingfield

- To nie dla ciebie skarbie - powiedziała z przebiegłym uśmieszkiem - to dla naszego drogiego kolegi. A więc... co się stało?
Joan rozejrzała się i zauważyła, jak do pokoju wchodzi...

Sandrine Holt

Sandrine.
Jako że kanapa przy kominku była zajęta, to podeszła do najbliżeszgo fotela i przysunęła go w stronę kominka.
Usiadła na nim i zaczęła się grzać...

Joan Wingfield

Joan spojrzała na nią spod wpółprzymkniętych powiek.
- No proszę, a gdzie twój skrzat domowy? - skierowała pytanie do Sandrine, jednocześnie leniwym ruchem wsuwając fiolkę do rękawa.

Sandrine Holt

- Tu Cię zdziwię...nie mam pojęcia - odpowiedziała spokojnie

Joan Wingfield

Joan otworzyła gwałtownie oczy i uniosła brwi.
- No proszę, faktycznie niespodzianka. Dałaś mu trochę luzu, upiłaś i zostawiłaś samemu sobie? Skąd wiesz, że kogoś teraz nie gwałci, tudzież cię nie zdradza? - zapytała ironicznie, znów przymykając oczy.

Sandrine Holt

- Dla twojej wiadomości....jestem całkowicie pewna, że mnie nie zdradza - rzekła

Joan Wingfield

- Skąd ta pewność Sandrine? Skąd wiesz, że moja siostra nie przefarbowała włosów zaklęciem, nie założyła wyższych butów i nie podrywa go teraz? - zapytała z delikatnym uśmiechem.

Sandrine Holt

- To może zamiast odpowiadać ci na pytanie, zadam ci takie same...Skąd wiesz że Jason nie poszedł wyrywać jakichś lasek w wiosce?

Joan Wingfield

- Siódmy zmysł - odparła jadowicie - wolę, żeby mój facet podrywał inne laski, niż był moim poddanym.