www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Joan Wingfield

- Nie, ja bym stawiała na eliksir. Wątpię, żeby potrafiła go rzucać, bo do tego potrzeba treningu, a ona raczej nie ma gdzie trenować... Stawiam na jakiś eliksir - mruknęła do Julie.
- zazdrosna? Nie, martwię się o przyjaciela.

Lynn Wingfield

Podeszła do Joan i Julie, w porę, aby usłyszeć o eliksirze.
- Możesz mieć rację. - wyszeptała. - Symptomy się zgadzają z miłosnym.
Dziewczyny spojrzały na nią podejrzanym wzrokiem.
- No co? - uniosła ręce w geście obronnym. - Ja też się czasem uczę.

Sandrine Holt

S. przyjrzała się nieufnie Lynn, Joan i Juliette.
- Co wy tam spiskujecie? - zapytała

Joan Wingfield

- Jak nigdy... możesz mieć rację - stwierdziła Joan, a głośniej dodała - a czy Esai ma prawo do powiedzenia czegokolwiek w tej sprawie? Wiesz, może od razu wyczaruj obrożę z napisem 'Własność S.' i do niej trzymetrową - jeśli tyle to nie będzie dla ciebie za dużo - smycz?

Sandrine Holt

- Wiesz...dobry pomysł.Co ty na to skarbie? - zapytała

Esai Morales

- Jeśli bardzo chcesz - odpowiedział niezbyt chętnie - Ale po co? Przecież wiesz że nigdy cię nie zdradzę...

Lynn Wingfield

- BDSM fetish... - powiedziała, kręcąc głową, po czym mruknęła do Joan i Julie. - Powinnyśmy coś z tym zrobić?

Sandrine Holt

S. zauważyła że robi się nieciekawie, złapała chłopaka za rękę i powiedziała:
- Esai, wychodzimy. Nie będziemy marnować czasu na przebywanie tutaj - zwrócili się w stronę dormitorium chłopaków i wyszli z PW.

Juliette Goodwin

Spojrzała Lynn w oczy.
- Chyba powinnyśmy... ale nie mamy dowodów, ani nic takiego. - zwróciła się do Joan. - Da się jakoś wykryć działanie tego eliksiru w ciele?

Joan Wingfield

Joan pokręciła głową.
- Nigdy nie słyszałam. To jest jak choroba... są objawy, po nich się rozpoznaje działanie eliksiru... Ale można by zapytać zapytać kogoś w rodzinie, nie Lynn?

Lynn Wingfield

Zaczęła nerwowo wyginać palce.
- Jeśli napiszesz do matki lub ojca, będą myśleli, że chcemy kogoś odurzyć. - zaśmiała się krótko. - Ale myślę, że możesz napisać do Kate.
Spojrzała na wychodzącą z pokoju Sandrine i Esaia idącego za nią jak piesek.
- Ta dziewczyna nie wie, co robi...

Joan Wingfield

- Bo zadziera z nami? - uniosła brwi. - Od kiedy przejmujesz się tym, co się dzieje z jakimkolwiek facetem, siostra? Ale wiesz, że ojciec ze mną spokojnie coś takiego załatwi... już gorsze pytania mu zadawałam, jestem pewna, że weźmie to za popęd do wiedzy, albo pracę na dodatkową ocenę. To jest temat, na który można z nim normalnie porozmawiać... czasem.

Lynn Wingfield

Spojrzała na Joan.
- Nie, boję się o nią. A raczej o to, co on jej zrobi, kiedy to wszystko się skończy. - wzięła od Julie butelkę i napiła się. - I jeśli chcesz rozmawiać z ojcem, rozmawiaj. Tylko nie karz mi tego robić.

Usiadła na kanapie. Julie usiadła obok i położyła jej głowę na ramieniu.
- Możemy też oczywiście spróbować podać mu antidotum. Nawet, jeśli nie jest pod działaniem eliksiru, to mu nie zaszkodzi. - zwróciła oczy w stronę Joan. - Masz może trochę na stanie uwarzonego?

Joan Wingfield

- Tak, bo na co dzień odtruwam znajomych - warknęła z sarkazmem - ale bez problemu Fumi powinna to uwarzyć... średnio zajmuje to godzinę, a Fumi miała długą przerwę, nie? - zapytała z uśmiechem, przerzucając nogi przez poręcz fotela, na którym siedziała. - Przyda ci się trochę pracy, Fumi. Wiesz, dla treningu i dla kolegi.

Fumiko Kanesaka

Fumiko przysłuchiwała się rozmowie dziewczyn. W końcu postanowiła się włączyć:
-Okey, sprawy przybrały dość nieciekawy obrót. Co powiecie na verita serum? - rzuciła - Uwarzyłam fiolkę będąc w domu. Tak na wszelki wypadek. To mogłoby być dla Sandrine, a dla Esai'a antidotum, którym mogę się zająć skoro tak ładnie prosisz. - wyszczerzyła sie do Jo