www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Joan Wingfield

- Nie wierzę w przeznaczenie - powiedziała ze wzruszeniem ramion. - A nawet jeśli, to kiedyś wierzyłam, że przeznaczony mi jest książę z bajki na białym rumaku, więc...

Esai Morales

- Książe...hm, koronę można wyczarować, a konia kupić - zawołał - Czy wtedy będę wyglądał jak twój książe? Podjadę pod okno, zawołam cię i powiem: Skacz ukochana, nie bój się. Złapię cię i uratuję, przed tym złym światem...Czyż to nie jest romantyczne, piękne, baśniowe, itp? - zapytał

Joan Wingfield

Joan spojrzała na blondyna i pokręciła głowa ze smiechem.
- Jesteś bardziej uparty, niż myślałam. Ale mój książę zawsze był wysokim gościem z trochę przydługimi, czarnymi włosami - powiedziała po chwili zastanowienia. - I chyba ogólnie do niego bardziej pasowałby testral, ale co tam.

Esai Morales

- Rozumiem, że mówisz mi, że bardziej odpowiada ci Jason? - powiedział - Wiesz, założę się, że on nie wskoczyłby dla ciebie na testrala, a ja owszem. A włosy przecież można łatwo zmienić - nie dawał za wygraną

Joan Wingfield

- Jason ma za mało przydługie włosy - powiedziała. - A poza tym nie wyobrażam sobie ciebie w ciemnych włosach. Nadal mam uraz po tym, co miałes na głowie, gdy byłeś pod wpływem eliksiru - dodała z delikatnym usmieszkiem.

(Masz pojęcie jak bardzo chciałam napisać o krzywym nosie? xD Ale nie, ja wcale nie nawiązuję do Snape'a. A przynajmniej się staram ;P).

Esai Morales

(hehe, mogłaś napisać. Po co się krępować Razz

)

- Też mi tego nie przypominaj - zaśmiał się - A zresztą...ważne, że Sandrine się podobało. Nie zapominaj, że była moją ukochaną, jedyną i...blablabla dziewczyną. Świata poza nią nie widziałem, więc było mi wszystko jedno jak wyglądam...no oczywiście do czasu, aż przestałem być naszprycowany tym jej eliksirem.

Joan Wingfield

- Wyglądałbyś dla mnie jak debil? - zapytała z uniesioną brwią, a widząc, że chłopak ma zamiar przytaknąć szybko pokręcił głową, kładąc mu rękę na ustach powstrzymując go przed odezwaniem się. - Nawet nie odpowiadaj, żartowałam!

(Macie mnie już za wystarczająco chorą psychicznie, wystarczy ;P).

Esai Morales

- Eh, widzę, że cię nie przekonam. Ale do czasu. Kiedyś w końcu mi ulegniesz skarbie - zaśmiał się - I tak jestem bardzo zadowolony z racji, że jestm twoim naj naj najlepszym przyjacielem.

Joan Wingfield

Joan pokręciła głową i znów oparła ją na ramieniu Esaia.
- I nie ulegnę, nie licz na to - powiedziała z pewnością w głosie. - Wingfield'owie nigdy nie ulegają, nie siostra?

Lynn Wingfield

- Nigdy! - wykrzyknęła, bijąc się po piersi. Po chwili zakaszlała, przeklinając coś o papierosach. - Esai, daj sobie spokój. To się powoli robi męczące.
Westchnęła, opierając głowę o oparcie.

Esai Morales

- Ja robię się męczący? To w takim razie ciesz się, że nie przebywałaś tutaj od kilku dni wstecz. Dopiero byś zobaczyła co to znaczy, że ktoś jest męczący - mówiąc to spojrzał na Ceda, który nadal wpatrywał się w Joan.

Joan Wingfield

- Taaak, dziwnie się przy nim czuję - szepnęła konspiracyjnie. - Może gdzieś pójdziemy? Gdzies daleko daleko daleko?

cedrik diggory · Gość

Cedrik siedział z Kate przy kominku i rozmawiał z nią z ożywieniem, nie zwracając uwagi na resztę.

Kate Diggory · Gość

-Poczekaj chwilkę- mruknęłą do brata, poczym wstała i udałą się w stronę Esaia. - A więc dostałąm przydział, jestem w Slytherinie. - powiedziała i uśmiechnęła się identycznie jak jej brat. - Hej jestem Kate - zwróciła się do Joan.

Lynn Wingfield

- Czuję się jak powietrze - westchnęła, wstając i podając siostrze rękę. - Jasne, chodźmy gdzieś. Daleko, daleko daleko. DALEKO.
Kiedy Joan wstała, Lynn nawet nie patrząc na nową dziewczynę przeszła obok niej, ciągnąc siostrę do wyjścia.