www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Matthew Ritter

- To z wielką chęcią - powiedział z szerszym uśmiechem. - Tylko może nie dzisiaj bo się trochę późno robi...

Izabela Łęcka

Do WS weszła Izabela.
Od razu zauważyła grupkę osób, rozmawiających z ożywieniem- w tym jedną puchonkę.
Nie zastanawiając się zbyt długo, podeszła do nich i na wstępie powiedziała
- Cześć. Jestem Iza. Mogę się przysiąść? Nikogo tu już nie ma oprócz was, a nie chcę sama siedzieć przy stole...

Matthew Ritter

- Och, witaj - powiedział i wstał z miejsca, czekając aż dziewczyna usiądzie i uśmiechnął się do niej - Jestem Matthew.

Joan Wingfield

Joan wyrwała się z zamyślenia i spojrzała nieprzytomnie na dziewczynę.
- Tak, tak, siadaj - powiedziała do niej. - Książę, dżentelmenie, aż dziw, że jej ręki nie ucałowałeś - mruknęła pod nosem z delikatnym uśmiechem.

Izabela Łęcka

- Dzięki - uśmiechnęła się i usiadła koło Joan - Ciebie już chyba znam. Jesteś Lynn. Tak?

Matthew Ritter

- Przymknij się Jo, mogłabyś się przedstawić - usiadł obok niej i ziewnął. - To Iza, jak długo już tu jesteś? Nie wydaje mi się, żebym cię wcześniej widział...

Joan Wingfield

- Nienienie - zaprzeczyła gwałtownie - Lynn to moja siostra, starsza zresztą. Chyba sobie skombinuję jakąś bliznę na twarz, żebyśmy były rozróżniane... - dodała, udając zadumę.

Izabela Łęcka

Izka zaśmiała się.
- Jestem tu od...paru dni. Nie pamiętam dokładnie od kiedy - odpowiedziała Krukonowi.

Matthew Ritter

- Aha - odpowiedział i spojrzał na zegarek. - Dobra piękne panie ja już będę się zbierał do dormitorium, miłych snów.
Przytulił delikatnie Joan na pożegnanie, skłonił się Gabi i Izie i po chwili wyszedł z WS.

Joan Wingfield

- Tsa, Książę, koszmarów - mruknęła za chłopakiem. Między nią i Izą - oraz przysypiającą Gabi - zapadła niezręczna cisza. Przez chwilę zastanawiała się czy ją przerwać, ale w końcu stwierdziła, że nie ma talentu do czegoś takiego, więc postanowiła dać dziewczynie pole do popisu, przy rozpoczynaniu rozmowy.

Amy Kartha

Iza jednak nie zdążyła odpowiedzieć, bo ubiegła ją Ami.
- Cześć pluszaczki. Co tam? - zapytała, po czym przytuliła się do każdej z dziewczyn z osobna - Sorka, ale mam dzisiaj dzień ogólnej miłości do wszystkiego co się rusza...

Joan Wingfield

- A przez osiemnaście lat udawało mi się ukrywać, że jestem wypychana. Co mnie zdradziło? - zapytała Joan z sarkazmem. - Idź do Wernera, jemu przyda się trochę miłości.

Amy Kartha

- Taa, już to widzę - powiedziała Ami uśmiechając się - Wyobrażasz to sobie w ogóle? Idę do niego i mówię "panie profesorze mogę się do pana przytulić? Widzę, że potrzebuje pan trochę miłości"... To byłby odjazd. Jak tylko go zobaczę...Ej, może się założymy? - zapytała patrząc na dziewczyny

Joan Wingfield

- Amy, za odpowiednią stawkę byłabym gotowa rozważyć pocałowanie go - powiedziała Jo z uśmieszkiem. - Więc się nie zakładam, ale może Gabi i Iza dadzą się namówić... A poza tym, jego i tak nie ma w szkole...

Amy Kartha

- łee, a już miałam nadzieję, że nie zwrócisz na to uwagi i dasz mi pieniądze z góry - zaśmiała się nakładając sobie na talerz spagetti